سمساري محله گلشور مجموعه‌اي از راديو و تلويزيون‌هاي قديمي است كه فروشي نيست.

سمساري محله گلشور مجموعه‌اي از راديو و تلويزيون‌هاي قديمي است كه فروشي نيست.

سمساري ميدان امام حسين

سعيده ساجدي نيا | شهرآرانيوز؛ ريشه علاقه مندي اش به اين شغل به دوران كودكي بازمي گردد؛ وقتي كه هنوز مدرسه نمي‌رفته، هركجا راديو و تلويزيون قديمي و هر وسيله عتيقه يا دست دومي مي‌ديده، چشم از آن برنمي داشته و براي به دست آوردن آن، حرص و ولع داشته است. خاطراتش را كه مرور مي‌كند، خوب يادش هست كه اولين معامله را در هفت سالگي، يعني زماني كه تازه به كلاس اول ابتدايي رفته، انجام داده است. تجربه‌اي شيرين و موفقيت آميز كه مسير زندگي و كاري احمد را خيلي زود و در همان كودكي مشخص كرد.

شغلي كه در گذشته نه چندان دور به «سمساري» معروف بود، اين روز‌ها بيشتر در قالب «خريد و فروش وسايل دست دوم» از آن ياد مي‌شود. احمد مرادي كاسب محله گلشور است و مغازه اش بين همه سمساري‌هاي آن اطراف چشمگيرتر است؛ به دليل انبوهي از تلويزيون‌هاي كوچك و بزرگ كه در اولين نگاه به مغازه چشم را درگير خود مي‌كند. نتيجه سال‌ها تلاش او، آن هم بدون كمترين پشتوانه اي، حالا در چهل سالگي چنان به بار نشسته است كه چند خانواده از پس سرمايه او نان مي‌خورند.

در مغازه تا چشم كار مي‌كند، انواع وسايل دست دوم پيدا مي‌شود. شايد بهترين توصيف اشاره به ضرب المثل «از شير مرغ تا جان آدميزاد» باشد كه اينجا هست. فضايي تقريبا به مساحت ۱۲۰ مترمربع كه جاي سوزن انداختن در آن نيست و هرچه دلتان بخواهد و احتمالا نياز داشته باشيد، در آن پيدا مي‌شود. تازه همه چيز به اين مغازه ختم نمي‌شود و احمدآقا دست كم ۴ انبار بزرگ ديگر هم در اختيار دارد كه به كسب وكارش اعتبار زيادي داده است.

روايت اولين معامله اش جريان جذابي است كه هيچ وقت از خاطرش نمي‌رود و طعم شيرينش هنوز هم به او انرژي مي‌دهد. انگار هنوز يادآوري آن روز‌ها كه موفق به درآمدزايي براي تأمين هزينه‌هاي تحصيلش شده است، حالش را خوب مي‌كند.
با لبخندي كه حكايت از رضايت دارد، برمي گردد به آن روز‌ها و تعريف مي‌كند: جا‌هايي را در اطراف حرم امام رضا (ع) شناسايي كرده بودم كه راديو مي‌فروختند و كسي مطلع نبود. اين طور بگويم كه هنوز كشفش نكرده بودند. در مسير رفت وآمد به مدرسه، يكي مي‌خريدم و كنار بساطي‌هايي كه در پنج راه ته خيابان نوار كاست و راديو‌هاي كهنه باتري خور مي‌فروختند، مي‌رفتم و با كمي سود مي‌فروختم. علتش هم در اين بود كه مردم در آن زمان وارد نبودند اين راديو‌ها را از كجا بخرند و خيلي استقبال مي‌كردند. البته در ميانشان افرادي هم بودند كه از سر دل‌سوزي و كمك خريد مي‌كردند. هرچه بود، هزينه درس خواندنم درمي آمد و راضي كننده بود.

طرف حساب ما پول دار‌ها و بي پول‌ها هستند
احمد مرادي آن قدر اين خريدوفروش‌ها را ادامه داده تا زمينه اجاره مغازه و فعاليت در قالب واحد صنفي برايش فراهم شده است. پشتكار و عشقي كه به اين كار داشته، موجب شده است كه روزبه روز محيط كسب وكارش و شمار و تنوع وسايلي كه براي فروش دارد، رونق بگيرد.

در مغازه او بيشتر از هر چيزي مجموعه تلويزيون‌ها تماشايي است. بزرگ و كوچك در چند رديف قرار گرفته اند و مي‌گويد: براي تهيه اين‌ها زحمت زيادي كشيده ام و هركدام را از جايي گير آورده ام و فروشي هم نيست.

مرادي غير از اينكه در كار جمع آوري عتيقه جات و جنس‌هاي خاص است، مي‌داند كه شغل متفاوتي دارد. تعريف مي‌كند: در اين كار، ما بيشتر با ۲ قشر طرف هستيم؛ پول دار‌ها كه وسيله‌هاي خانه زود دلشان را مي‌زند و گاه حاضرند حتي به زير قيمت واقعي آن‌ها را بدهند تا زودتر از شرشان خلاص شوند و آن طرف، خانواده‌هايي با سطح درآمد پايين به دنبال خريد وسيله‌اي هستند كه كارشان راه بيفتد و وضعيت و كيفيت آن هم خيلي برايشان مهم نيست. چون مجبورند و چاره‌اي جز اين ندارند. به اين ترتيب ۲ گروه بيش از هر كس ديگر، كارشان به سمسار‌ها گير است. عده‌اي از مشتري‌ها هم هستند كه اگرچه دستشان به دهنشان مي‌رسد، اما به دليل بالارفتن قيمت وسايل نو، ترجيح مي‌دهند برخي نيازهايشان را از دست دوم فروشي‌ها تهيه كنند. براي نمونه صندلي‌هاي چرخ دار مديريتي دست كم در بازار ۲ ميليون و ۵۰۰ هزار تومان است، اما با ۷۰۰ هزار تومان آن را از ما مي‌خرند و اين طوري در هزينه هايشان صرفه جويي خوبي انجام مي‌شود.

سمساري‌ها هم خط قرمز دارند‌
مي‌گويند «سمسار‌ها بزخري مي‌كنند»؛ اين پرسش ماست كه احمدآقا درنهايت صداقت پاسخ مي‌دهد: همه اين طور نيستند و رعايت انصاف را نگه مي‌دارند. براي خود من بار‌ها پيش آمده است كه افراد براي فراهم كردن مبلغ چكشان مجبور به فروش فرش، تلويزيون و برخي اقلام ديگر خانه هايشان شده اند. خداي من شاهد است كه به هيچ وجه از اضطرار كسي سوءاستفاده نكرده ام و هرچه ارزش وسيله بوده است، درنهايت با ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان سود به مشتري ديگري فروخته ام.

خط قرمز‌هاي كاري من
احمدآقا به مسئله مهم ديگري اشاره مي‌كند و مي‌گويد: برخي همكارانش در مواجهه با نياز فوري متقاضي فروش سنگ كم به مال او مي‌زنند تا ميزان سود خودشان را بيشتر كنند، يا در مواردي اتفاق مي‌افتد كه طرف معتاد است و دور از چشم همسر و خانواده‌اش وسيله را براي فروش مي‌آورد و هر قيمتي كه به او بگويند، قبول مي‌كند، يا زن و شوهر‌هايي كه متاركه كرده‌اند، بدون اطلاع طرف مقابل، وسايل را براي فروش مي‌گذارند كه دردسر‌هاي زيادي دارد، اما انگار بعضي‌ها دنبال همين سوژه‌ها هستند كه بتوانند منفعت بيشتري ببرند، درحالي‌كه اين مشتري‌ها براي من خط قرمز‌هاي جدي هستند و هرگز طرف اين‌جور آدم‌ها نرفته‌ام.

او ازسختي و فشا راقتصادي اين روز‌ها يادكرده و تعريف مي‌كند:كرونا برخيلي ازخانواده‌ها سخت پرفته است و آن قد ركه مجبور مي‌شوند برخي از اجناس منزل شان را به فروش برسانند.


خانه جعبه‌هاي جادويي

اضطرار براي فروش
تعريف مي‌كند: خيلي وقت‌ها براي خريد وسيله‌اي به نشاني موردنظر رفتم، اما ديدم خانواده‌اي از سر فقر و نداري و براي تأمين هزينه‌هاي درماني و موارد مشابه مجبور به فروش ضروري‌ترين وسايلشان مثل يخچال شده‌اند. پول آن را به آن‌ها دادم، اما وسيله را نياوردم و گذاشتم خودشان استفاده كنند. گاهي هم به اصرار خودشان وسيله را آوردم، با اين شرط كه هر زمان پولشان فراهم شد، برايشان بفرستم، اما بعضي‌هايشان بعد‌ها تماس مي‌گرفتند و مجوز فروش آن را مي‌دادند. اين مناعت‌طبع آقاي مرادي درحالي است كه او ماهانه تا ۳۰ ميليون تومان اجاره و هزينه‎ جاري و حقوق كارگر‌ها را پرداخت مي‌كند، اما به‌شدت به بركتي كه خداوند به كسب و كارش داده است، ايمان دارد و مي‌گويد: من آدم سرمايه‌داري نيستم و همه واحد‌هاي صنفي‌اي كه دارم، اجاره‌اي است، اما هرچه درمي‌آوريم، همان را بين همه تقسيم مي‌كنيم و خدا را هم شاكريم.

قاليشويي تهران نو